Manthan Thakkar

नमस्कार दोस्तों कैसे हो आप सब ? आप सब जानते ही हो तीसरा हप्ते में हम बात करते हे अंडरवर्ल्ड के उस खतरनाक और दर्दभरे आंतक और उसके सामने लड़नेवाले जांबाजो की| अभी दिवाली का  जश्न चल रहा है लेकिन कहानी में अभी भी रावण का खतरा बाकि था |तो चलिए  आज की कहानी शुरू करते है| RAW की इमारत में सन्नाटा था। लेकिन साया जानता था — इब्राहिम हार मानने वालों में से नहीं था। उसे पकड़ना जीत नहीं, एक दरवाज़ा था उस सोच तक जो अब कई चेहरों में बदल चुकी थी। 🗂️ साया ने इब्राहिम से बरामद एक पुरानी डायरी खोली। उसमें एक नाम बार-बार लिखा था — “परछाई।” एक अंडरग्राउंड नेटवर्क जो सिर्फ एक मिशन पर काम करता था: भारत की साइबर और इंटेलिजेंस प्रणाली को ध्वस्त करना। “इब्राहिम तो मोहरा था,” साया ने कहा। “असल खेल अब शुरू हुआ है।” 🔍 आरव ने डायरी के कोड्स को डिकोड किया। एक लोकेशन मिली — उत्तराखंड के जंगलों में एक पुराना रेडियो टावर। वहीं से “परछाई” अपने सिग्नल भेजता था। 🛰️ माया ने सैटेलाइट से उस इलाके की स्कैनिंग की। एक अजीब सी गतिविधि दिखी — रात के समय वहां से रेडियो तरंगें निकल रही थीं, जो पाकिस्तान और अफगानि...

હેલો મિત્રો કેમ છો? આશા છે કે આપ સૌ કુશળ હશો. ગયા અઠવાડિયા એ નવરાત્રી પુરી થઇ અને આશા છે કે આપ સૌએ માતાજી ની ભક્તિ પુરી શ્રદ્ધા પૂર્વક કરેલ. અને માતાજી આપ સૌ પર એમના આશિર્વદ આપે તથા આપની જિંદગી માં ખુશીઓ આવે એવી શુભેચ્છાઓ સાથે આજ ની વાત શરુ કરીએ. અરવલ્લી જિલ્લાના એક નાનકડા ગામમાં, જ્યાં પવન પાંદડાં સાથે વાતો કરે છે અને ચાંદની રાતે નદીની લહેરો ગીત ગાય છે, ત્યાં રહેતો હતો હર્ષ—એક શાંત, વિચારશીલ યુવાન. ગામની પ્રાથમિક શાળામાં શિક્ષક તરીકે કામ કરતો હર્ષ બાળકોને માત્ર પાઠ નહીં, જીવન જીવવાની રીત પણ શીખવતો. તેની શાળાની ભીંતો પર બાળકોના ચિત્રો હતા, અને દરરોજ સવારે તે તેમને “સપનાની વાત” કહતો—એક નાની વાર્તા, જે જીવનના મૂલ્યો શીખવતી. એજ ગામમાં થોડા મહિના પહેલા પધારેલી હતી ચંદ્રિકા—શહેરથી આવેલી, ગ્રામ વિકાસના એક પ્રોજેક્ટ માટે. ચંદ્રિકા શહેરની ગતિશીલતા અને ગામની શાંતિ વચ્ચેનો સંતુલન શોધતી હતી. ગામના લોકો માટે તે નવી હતી, પણ તેના હાસ્ય અને સહજતાથી બધાને વહાલી લાગી ગઈ. તે ગામના બાળકો સાથે રમતી, મહિલાઓ સાથે આરોગ્ય વિષયક ચર્ચા કરતી અને વૃદ્ધો સાથે બેસીને તેમનાં જીવનના અનુભવો સાંભળતી. હર્ષ અને ચંદ્રિકા ...

હેલો કેમ છો મિત્રો ,૨૦૨૫ ના અફલાતૂન ઓક્ટોબર  માં આપ સૌનું સ્વાગત છે . પ્રથમ વિકેન્ડએ આપ સૌને આવકારતા આનંદ અનુભવું છું. હમણાં જ નવરાત્રી પુરી થઇ પણ જોશ હજુ પણ એજ છે અને આપ સૌ પણ હજુ ગરબા વાઈબ્સ મિસ કરી રહ્યા હશો તો એ જ એનર્જી સાથે આજ ની વાત જ્યાં લાસ્ટ ટાઈમે અટકેલ ત્યાં થી.  ૧૨મું ધોરણ—એક એવું વર્ષ, જ્યાં દરેક દિવસ એક યુદ્ધ સમાન હોય છે. અભ્યાસ, સ્પર્ધા, સ્વપ્નો અને સંશય—all collide in a battlefield of the mind. “મારું વર્ઝન 2.0”ની યાત્રા તો શરુ થઈ ગઈ હતી, પણ એ યાત્રા હવે એક નવા પડાવ તરફ વળી રહી હતી. એ પડાવનું નામ હતું—કુરુક્ષેત્ર. એક શાંત સાંજ. ટાઈમ ટ્રેકર પર લખતી વખતે અચાનક એક નોટિફિકેશન આવ્યું—“કોલેજ ઓપન ડે માટે રજીસ્ટર કરો.” હું થોભી ગયો. “હવે તો બોર્ડની તૈયારી ચાલી રહી છે. આ બધું વચ્ચે?” પણ અંદરથી એક અવાજ આવ્યો: “મિશન 2.0 એ માત્ર માર્કશીટ માટે નથી. એ તો તારા સપનાની સ્કેચિંગ છે.” એ અવાજે મને એક નવી દિશા આપી. હું હવે માત્ર અભ્યાસ નહીં, પણ મારા ભવિષ્યના રોલ મોડેલ્સ, કરિયર ઓપ્શન, અને પેશન પ્રોજેક્ટ્સ વિશે પણ વાંચવા લાગ્યો. હું એક નવો પેજ ખોલ્યો—“મારું ભવિષ્ય ડિઝાઇન” એમાં લખ્યું...