Manthan Thakkar

  As the rains receded and the festive air began to stir, September 2025 unfolded like a well-edited montage—layered with emotion, legacy, and bold new beginnings. For Indian cinema, it wasn’t just another month; it was a moment of reckoning, celebration, and storytelling at its finest. 🌟 The 71st National Film Awards: A Tribute to Timeless Craft Held at Vigyan Bhawan in New Delhi, the 71st National Film Awards ceremony was more than a formal gathering—it was a cultural homecoming. Artists, technicians, and storytellers from across the country converged to honor the soul of Indian cinema. The evening’s most poignant moment came when Mohanlal , the legendary actor from Kerala, was conferred the Dadasaheb Phalke Award . With over four decades of cinematic brilliance, Mohanlal’s body of work has transcended language and genre. His acceptance speech—“Cinema is the heartbeat of my soul”—wasn’t just poetic; it was a reminder of how deeply stories shape our lives. In a rare and beaut...

नमस्कार दोस्तों कैसे हो आप सब ? आप सब जानते ही हो तीसरा हप्ते में हम बात करते हे अंडरवर्ल्ड के उस खतरनाक और दर्दभरे आंतक और उसके सामने लड़नेवाले जांबाजो की| इस सोमवार से माताजी की आराधना और शक्ति पर्व की शुरुआत हो रही है | माँ जगदम्बा आप सभी के जीवन में खुशिया लाये ऐसी शुभकामनाओ के साथ आज की कहानी शुरू करते है|  रात का अंधेरा दिल्ली की गलियों पर उतर चुका था। इंडिया गेट के पास एक काली SUV रुकी। ड्राइवर ने धीमे से कहा, “सर, वो आ गया है।” SUV से एक शख्स उतरा — लंबा, सधा हुआ, आँखों में ऐसा ठहराव जैसे हर तूफान को पढ़ चुका हो। नाम? कोई नहीं जानता। पहचान? सिर्फ एक — “साया।” वो वही था जिसने इब्राहिम के चारों धमाकों को नाकाम किया था। लेकिन अब खेल बदल चुका था। इब्राहिम खुद हिंदुस्तान की ज़मीन पर कदम रखने वाला था। 📍RAW के हेडक्वार्टर में साया की वापसी एक तूफान की तरह थी। पुराने फाइल्स खोले गए, इब्राहिम की हर चाल का विश्लेषण हुआ। साया ने कहा: “इब्राहिम अब सिर्फ एक आतंकवादी नहीं है। वो एक सोच है — तबाही की सोच। उसे हराने के लिए हमें सिर्फ हथियार नहीं, हिम्मत और होश दोनों चाहिए।” 🧠 साया ने एक ट...

  હેલો મિત્રો કેમ છો? આશા છે કે આપ સૌ કુશળ હશો. એક અઠવાડિયા પછી નવરાત્રી શરુ થઇ રહી છે અને આપ બધા પણ અત્યાર થી જ પાસ અને ગરબાની તૈયારી માં હશો તો આ નવરાત્રી આપના જીવન માં ખુબ ખુશીઓ લાવે એવી પ્રાર્થના સાથે આપ સૌને જય માતાજી અને આજે બીજા અઠવાડિયે આપણે વાત કરીએ છીએ એક લવસ્ટોરી ની તો ચાલો શરુ કરીએ  સાંજનો સમય હતો. કોલેજના કેમ્પસમાં પાંદડાઓ હળવે હળવે હલાઈ રહ્યા હતા. નવા સેમેસ્ટરની શરૂઆત હતી અને સૌ કોઈ નવા મિત્રો બનાવવા માટે ઉત્સુક હતા. એ જ સમયે, આરવ પોતાના નોટબુક સાથે લાઈબ્રેરી તરફ જઈ રહ્યો હતો. એના માટે કોલેજ માત્ર અભ્યાસનું સ્થાન નહોતું—એ એક નવી દુનિયા હતી, જ્યાં એ પોતાને શોધી રહ્યો હતો. લાઈબ્રેરીના દરવાજા પાસે એણે પહેલીવાર એને જોયું—કાવ્યા. સફેદ કુર્તા, હાથમાં પુસ્તક અને આંખોમાં અજાણી શાંતિ. આરવ થોડો થંભી ગયો. એ ક્ષણમાં કંઈક બદલાઈ ગયું હતું. એ કોઈ ફિલ્મી દ્રશ્ય નહોતું, પણ એના દિલમાં કંઈક ધબક્યું હતું. આમ તો આરવ થોડો શાંત સ્વભાવનો હતો, પણ એ દિવસે એણે હિંમત કરી. “હાય... તું ‘મોડર્ન પોઈટ્રી’ વાંચી રહી છે?” એણે પૂછ્યું. કાવ્યાએ હળવી સ્મિત સાથે જવાબ આપ્યો, “હા... સિલેબસ બહારનું છે...

હેલો કેમ છો મિત્રો ,૨૦૨૫ ના સુપર સ્પેટમ્બર માં આપ સૌનું સ્વાગત છે . પ્રથમ વિકેન્ડએ આપ સૌને આવકારતા આનંદ અનુભવું છું.  આજે ગણેશ વિસર્જન છે બાપા જાય છે પણ આપ સૌના જીવન માં ખુશીઓ આપે એવી શુભેચ્છાઓ સાથે આજ ની વાત જ્યાં લાસ્ટ ટાઈમે અટકેલ ત્યાં થી.  સપ્ટેમ્બર શરૂ થઈ ગયો હતો. વેકેશન પૂરુ થયું અને સ્કૂલ ફરીથી ધમધમતી થઈ. ૧૨માં ધોરણ—એક એવું વર્ષ જે દરેક વિદ્યાર્થી માટે “જિંદગીના જંગ” જેવી લાગણી લાવે. અને મારા માટે તો એ એક “ટર્નિંગ પોઈન્ટ” બનવાનું હતું. પ્રથમ દિવસ. સ્કૂલના દરવાજા સામે ઊભો રહીને મેં એક ઊંડો શ્વાસ લીધો. અંદરથી જાણે કોઈ નવી જ સફર શરુ થવા જઈ રહી હતી. જૂના મિત્રો, જૂના ક્લાસરૂમ—but હવે બધું થોડું અલગ લાગતું હતું. કદાચ એ બદલાવ મારા અંદર શરુ થયો હતો. ક્લાસમાં પગ મૂક્યો અને તરત જ સમજાઈ ગયું કે આ વર્ષે કોઈ રમૂજ નહીં ચાલે. દરેકના ચહેરા પર ગંભીરતા હતી. “બોર્ડનું વર્ષ છે ભાઈ,” કોઈએ કહ્યું. “હવે તો ટાઈમપાસ નહીં, ટાઈમ મેનેજમેન્ટ જોઈએ.” હું પણ એ વાત સમજતો હતો. પણ મારા અંદર એક “અફલાતૂન” તત્વ હમેશા જીવંત રહેતું હતું. હું વિચારતો—શીખવું છે, પણ મજા સાથે. તો મેં નક્કી કર્યું કે આ વર્ષે હ...